متــاخلاق (مدیران تحول آفرین خلاق) | یادگیری بهتر، زندگی شادتر، موفقیت بیشتر
حشرهای موذی به نام عصبانیت
تندخویی یا عصبانیت دو واژهای که تقریباً یک معنی را میدهند و این روزها، به یار که چه عرض کنم، به دشمنان جانی و همراه همیشگی خیلی از ما تبدیل شدهاند. در حال راه رفتن هستیم که بدون هیچ دلیلی عصبانی میشویم، از رنگ لباس فردی خوشمان نمیآید، از اینکه دیگران مطابق میل ما رفتار نمیکنند و حرف نمیزنند و … به راحتی عصبی میشویم. این حشره موذی به راحتی مغز ما را میجود، مدام پشیمانی را به ما تقدیم میکند و نتیجه پشیمانی چیزی نیست جز:
کوچک شدن مغز!
اینکه در لحظه عصبانیت تصمیم درستی نمیگیریم تقریباً موضوع مشخصی است، چون به اصطلاح «نمیتوانیم منطقی فکر کنیم»، پس تصمیم اشتباه میگیریم و اگر کسی ما را عصبانی کرده باشد، کاری میکنیم که بعداً خیلی از انجامش پشیمان میشویم و اگر هم چیزی عصبانیمان کند، دنبال یک نفر برای خالی کردن عصبانیتمان بر سرش میگردیم و دوباره نتیجهاش چیزی جز پشیمانی نیست. پشیمانی ما هم اصولاً با خودخوری شروع میشود، با گفتن جملههای کاش دار: «کاش آن حرف را نمیزدم»، «کاش این گونه رفتار نمیکردم». جواب این ای کاشها را هم تقریباً همه شنیدهایم: «کاشکی را کاشتند، سبز نشد که نشد.» اما افسوس که کار از کار گذشته و دقیقاً به همین دلیل که نمیتوانیم اشتباهی را که انجام دادهایم اصلاح کنیم، این حشره موذی فرصت را غنیمت میشمارد و شروع به جویدن مغزمان میکند.
حالا بیایید چند دقیقه با خود فکر کنیم! تا کنون با عصبانیت خود چند مشکل را حل کردهایم؟ چقدر احساس آرامش داشتیم بعد از عصبانی شدنمان؟ اصلاً به چه دردی میخورد این عصبی شدن؟
آیا تا به حال موقع عصبانیت به آینه نگاه کردهاید؟
البته که نگاه نکردهاید، چون در آن لحظه قیافهتان خندهدار میشود و با نگاه کردن به خودتان خندهتان میگیرد.
یک قاعده برای جلوگیری از این همه مشکل وجود دارد و آن «قاعدهی ۵ ثانیه» است. برای ما افرادی که هر روزه، این همه زمانمان را هدر میدهیم، شاید ۵ ثانیه اصلاً زمانی نباشد! ولی این زمان کوتاه میتواند معجزه آرامش را به ما هدیه دهد.
باید، همیشه تلاش کنیم که هدفمان حل مساله باشد نه بزرگ کردن آن؛ داد زدن و زورگویی را که همه بلدند! ولی کمتر کسی پیدا میشود که بخواهد به جای زورگویی و سروصدا راه انداختن، مسئله را حل کند!
فراموش نکنیم که ما اگر ما دیگران را میبخشیم، صرفاً به این علت نیست که آنها شایسته بخششند، بلکه به این معناست که ما شایسته آرامش هستیم! از آرامشتان لذت ببرید.
